Przejdź do treści
Rodzaj wydarzenia

Ostatni wieniec zawisł w kienesie w roku 1938. Stał się niemym świadkiem losów trockich Karaimów. Wtedy obchodzono święto „Orach toju” po raz ostatni. Od tamtego czasu minęło 75 lat i dziś nie wiemy dokładnie, jak jego obchody wyglądały. Nie mamy jednak wątpliwości, że było to pogodne i radosne święto.

Wczesna jesień 1938 roku. Zbliża się święto plonów. Kobiety plotą wieniec z tegorocznych plonów zbóż, zdobiąc go kwiatami z ziaren bobu, fasoli, nasion dyni i ogórka.

Do Trok wraca stęskniony za domem rodzinnym Romuel. Podchodząc do miasta, łapczywie wdycha nasycone miodową wonią łąk powietrze stron rodzinnych, budzące wspomnienia o tym wszystkim, za czym tęsknił na obczyźnie.

W mieście spotyka Marcina, który mówi mu o przygotowaniach do jutrzejszego święta urodzaju „Orach toju” i przeprasza, że nie może poświecić mu teraz czasu, gdyż musi najpierw roznieść zaproszenia dla dostojnych gości, a potem pojechać do młyna. Romuel i Marcin umawiają się na spotkanie podczas obchodów święta. Romuel idzie dalej, ciesząc się, że następnego dnia zobaczy wszystkich przyjaciół i znajomych.

Nadchodzi się wieczór. Po długim spacerze po dobrze sobie znanych miejscach Romuel zachodzi do domu ukochanej cioci. Gospodarze cieszą się z wizyty i przedstawiają gościowi swoje pociechy. Gdy ciocia kładzie dzieci do snu, a mężczyźni biesiadują przy stole, przychodzi w gości sąsiadka z ciastem do herbaty. Kobieta rozpoznaje Romuela i cieszy się z jego powrotu. W tym momencie z ulicy dobiega śpiew szczęśliwej młodej pary i sąsiadka rozpoczyna opowieść o trockich pięknościach na wydaniu.

Świąteczny poranek. Wszyscy spotykają się na modlitwie dziękczynnej. Na ścianie kienesy zawieszony zostaje wieniec z nowych plonów. Rozbrzmiewają słowa dziękczynienia Bogu za zbiory i dobrodziejstwa dla rolników.

Chór śpiewa piosenkę poświęconą rolniczemu świętu „Orach Toju” – ostatni raz była ona wykonywana w 1938 r.

Następnie aktorzy zapraszają wszystkich obecnych na tańce.

 

Autor pomysłu: Wioleta Firkowicz

Reżyser: Danguole Januškievičene

Operator światła i dźwięku: Andrius Storta

Choreografia: Katerina Woropaj, Małgorzata Borowiec

Scenograf:  Vidas Lukša

 

Flet: Agnė Martincevaitė

Autorzy scenariusza: Ina Lavrinovič, Emilija Lavrinovič, Margarita Rajeckienė

Występują:

  • Romuel – Romualdas Čaprockis
  • Marcin – Georgijus Lavrinovičius
  • Sąsiadka – Ina Lavrinovič
  • Gospodarz – Vladimiras Maškevič
  • Gospodyni – Tatjana Maškevič
  • Nowożeńcy – Ana Maleckaitė, Zenonas Firkovič
  • Plotąca wieniec – Margarita Rajeckienė
  • Dzieci – Augusta Augusta Firkovič, Danielius Kobeckis

Z udziałem chóru „AŁTYN AWAZY”: Artūras Juchnevičius, Zenonas Firkovič, Ina Lavrinovič, Ana Maleckaitė, Tatjana Maškevič, Vladimiras Maškevič

i zespołów tanecznych:

„BIRLIK” (Litwa): Taisija Jezerskaja, Simona Firkovič, Kamilis Kobeckis, Edvinas Lepiochinas, Aidaras Lavrinovičius, Evelina Rajeckaitė, Kotryna Rajeckaitė, Dinara Špakovskaja.

„DOSTŁAR” (Polska): Emilia Firkowicz, Nina Firkowicz, Marta Kobecka, Michał Kobecki

„AŁTYN AJACZECH”: Liudmila Dubinskaja, Marek Firkowicz, Emilija Lavrinovič, Ina Lavrinovič, Georgijus Lavrinovičius, Eugenijus Leonovič, Ana Maleckaitė, Vladimiras Maškevič.

 

Wieczorek teatralny wsparli:

  • Związek Karaimów Polskich
  • Stowarzyszenie Kulturalne Karaimów Litwy
  • Gimnazjum im. Witolda Wielkiego w Trokach

Koordynator projektu: Mariola Abkowicz

Zrealizowano w ramach projektu: Karaj jołłary – Karaimskie drogi. Spotkania pomiędzy Polską a Litwą współfinansowanego przez Departament Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych w ramach konkursu „Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej 2013”

Za udział w przygotowaniu wieczorka teatralnego dziękujemy serdecznie:

Lidii Maszkiewicz, Alinie Ławrynowicz, Janinie Leonowicz, Eugeniuszowi Jutkiewiczowi, Mikołajowi Jutkiewiczowi, Annie Sulimowicz, Zygmuntowi Robaczewskiemu, Michałowi Szpakowskiemu, Romualdowi Czaprockiemu, Georgiju Ławrynowiczowi, Tatianie Maszkiewicz, Nadieżdzie Zajączkowskiej.

Podczas wieczoru zabrzmiały:

M. Tynfowicz: „Tango – Siuwiarlik”,

S. Firkowicz: piosenka „Orach toju” była napisana na potrzeby przedstawienia „Bułhanczy”

Wyliczanka „Bir, eki…”,

„Kieldi vachty taszymachnyn".

 

Organizatorzy: „Katyn odżachy”

 

Relacje

Mariola Abkowicz, Anna Sulimowicz, Jak powstał projekt „Orach Toju 2013”. Awazymyz 2013, 4 (41), 12-16

 

Film: Spis podróżny 2013. Wspominając święto "Orach toju", czas trwania: 21:18

Producent: Związek Karaimów Polskich


Wykonawcy: 

przedstawiciele społeczności karaimskiej w Polsce i na Litwie oraz uczestnicy wydarzeń:

- Wieczorku teatralnego Wspominając święto „Orach toju”

a także

- Karaimski Zespół Folklorystyczny „Dostłar” (Warszawa)

- Karaimski Zespół Folklorystyczny „Birlik” (Troki)

- Karaimski Zespół Folklorystyczny Sanduhač (Troki)

- Karaimski zespół taneczny „Ałtyn Ajaczech” (Troki, Warszawa)

- Chór „Ałtyn Awaz” (Troki)

Projekt realizowany przy udziale wsparcia finansowego: Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

mkidn

zrealizowano w ramach projektu: Karaj jołłary – Karaimskie drogi. Spotkania pomiędzy Polską a Litwą współfinansowanego przez Departament Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych w ramach konkursu „Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej 2013”

msz-logotyp