Przejdź do treści

Karaimski Zespół Folklorystyczny 
«DOSTŁAR» (Przyjaciele) z Warszawy działa już od kilkunastu lat, kultywując tradycje folkloru karaimskiego, tańcem, śpiewem oraz ruchem scenicznym prezentując kulturę i język przodków.

 

XI Festiwal Kalejdoskop Kultur odbył się tradycyjnie na Wyspie Słodowej. Podczas imprezy, która od lat stanowistały punkt letniego życia miasta, można było usłyszeć karaimskie piosenki w autorskich wykonaniach Michała Kuliczenki, ze skrzypcowym akompaniamentem Darii Kuziak. Był to debiut tego duetu na scenie wrocławskiego festiwalu.

Na imprezie plenerowej podczas International Festival of Warsaw – Family Picnic w Parku im. Marszałka Rydza-Śmigłego na warszawskim Powiślu wystąpił Zespół Folklorystyczny Dostłar. Fundacja Karaimskie Dziedzictwo zorganizowała stoisko informacyjne, na którym warszawiacy mogli otrzymać nie tylko informacje o Karaimach,lecz także nasze wydawnictwa, jak również nabyć wyroby rękodzielnicze.

Czy wypada śpiewać „100 lat”, jeśli ktoś obchodzi 90. urodziny? Zapewne bardziej dyplomatyczne byłoby Uzun kiuńliar (Długich lat), ale czy to aby nie za skromna formuła dla tak świetnego jubileuszu? Wynikiem rozważań filozoficznych nad tak postawionymi pytaniami w odniesieniu do pana Emanuela Łopatto, jednego z najstarszych członków karaimskiej gminy w Warszawie, była prośba, by Karaimski Zespół Folklorystyczny DOSTŁAR przedstawił swoją interpretację „100 lat” w formie tanecznej.

Wernisaż wystawy „Karaimi w Niepodległej. 1918-1939”

oraz

Koncert muzyki karaimskiej we współczesnych autorskich opracowaniach Michała Kuliczenko z akompaniamentem skrzypcowym Darii Kuziak

 

 

Projekt realizowany w ramach obchodów stulecia odzyskania niepodległości

 

Autorki wystawy: Mariola Abkowicz i Anna Sulimowicz

Projekt graficzny ekspozycji: Iwona Jabłońska i Andrzej Moczydłowski

 

Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu

ul. Traugutta 111/113, 50-420 Wrocław

 

Rozkwit życia kulturalnego. 1931


Okres międzywojenny był czasem rozkwitu życia społecznego i kulturalnego Karaimów. W gminach działały organizacje, które za cel stawiały sobie kształtowanie karaimskiej tożsamości narodowej i krzewienie rodzimego języka.  
W Haliczu w 1932 r. z inicjatywy Sabiny Nowachowiczowej utworzono pierwszą kulturalno-oświatową organizację kobiecą, Koło Pań Karaimskich. W tym samym roku w Wilnie powstało Towarzystwo Miłośników Historii i Literatury Karaimskiej, organizujące różnego rodzaju imprezy kulturalne.